A
Admin
Yönetici
Yönetici
Katil İsrail'in 7 Ekim 2023'ten bu yana tonlarca bomba kullanarak düzenlediği saldırılar sonucu Gazze'de 5 bine yakın çocuk bir ya da birden fazla uzvunu kaybederek engelli kaldı. Bunlardan biri de küçük Meral oldu.
Meral'in hayatı, 11 Kasım 2024'te işgalcilerin düzenlediği saldırıyla tamamen değişti. Nusayrat Mülteci Kampı'nın kuzeybatısındaki evlerinin bitişiğindeki eve düzenlenen saldırıda beton parçaları ve molozlar Meral'in ailesinin evine düştü.
Saldırıda Meral'in annesi dahil 4 kadın ve 3 çocuk hayatını kaybetti, Meral de sağ bacağından ağır şekilde yaralandı.
Yaşadıkları bölge işgalcilerin "kırmızı" olarak işaretlediği noktalardan olması nedeniyle Meral, saldırıdan sonra en az 6 saat kan kaybetti ve hastaneye götürülemedi. Saatlerce acı çeken küçük Meral, sevdiklerinin yanı sıra bacağını da kaybetti.
Meral'in bakımını ise eşini de aynı saldırıda kaybeden dedesi Muhammed Şukri el-Babli üstlendi.
Saldırı sonrasını anlatırken o kötü anları yeniden hatırlayan dede Muhammed, "Havada sürekli savaş uçakları, evin etrafında da tanklar olduğu için evden dışarı çıkamadık. Meral'in bacağı parçalanmıştı. Saldırı akşam 20.00 civarında oldu ve sabah 07:00'ye kadar öylece evde kaldık. Bu kız çocuğu onca saat kan kaybetti." dedi.
En azından kanamayı durdurmak için El-Avde Hastanesini aradıklarını kaydeden Muhammed, yaşadığı çaresizliği şu sözlerle anlattı:
"Bize bacağını bir tahta parçasına bağlayın dediler. Çok zor bir durumdu. Hayatta en değer verdiğin insan ölüyor ve sen onun için bir şey yapamıyorsun. İlk yardımı yapmaktan bile acizsin."
Sabah olduğunda Meral'i Avde Hastanesine götürdüklerini, oradan Aksa Şehitleri Hastanesine sevk edildiğini kaydeden dede Muhammed, sonrasındaki sürece dair şunları söyledi:
"Aksa Şehitleri Hastanesinde bize '6 saat beklememiş olsaydı bacağını kurtarırdık, 6 saat geçmiş, bütün damarlar, sinirler harap olmuş, artık bir şey yapamayız' dediler. Bacağını ampüte edecekler korkusuyla hastaneden çıktık.
Belki bacağını orada kurtarırız diye Ürdün (sahra) Hastanesine gittik. Orada da ampüte gerektiğini söylediler. Sonra Amerikan Hastanesine gittik. Orada bize, iki seçeneğiniz var, ya bacağından olur ya canından dediler."
Doktorların önüne iki "zor" seçenek koymasıyla ne yapacağını bilemediğini ifade eden Muhammed, "Torunumun tek bacaklı kalacağını hiç düşünmemiştim. Aklımı kaybedecek gibiydim. Onu o şekilde gözlerimin önüne getiremiyordum. Ama yapacak bir şey yok, Allah'ın takdiri böyleymiş. Bacağı ampüte edildi." dedi.
Şu an kimsesi olmadığı için Meral'in her türlü hizmetini yapan tek kişinin kendisi olduğunu söyleyen dede, torununun Gazze dışına çıkmasını ve protez bacağa kavuşmasını istediğini dile getirdi.
Meral'in babasının Belçika'da çalıştığını aktaran Muhammed, "Meral, sürekli aile ortamını arıyor. Sürekli komşuların kızlarının yanına gidiyor, çünkü onların aileleri var. Babasının yanında aile ortamını yaşayabilir. Oraya gitsin, tedavisi yapılsın, bacak takılsın. Eski hayatına geri dönsün istiyorum." ifadelerini kullandı.
Koltuk değnekleriyle oynamak zorunda kaldığını söyleyen küçük Meral de protez bacak ve arkadaşlarıyla yeniden koşup oynamak istediğini belirtti.
Meral'in hayatı, 11 Kasım 2024'te işgalcilerin düzenlediği saldırıyla tamamen değişti. Nusayrat Mülteci Kampı'nın kuzeybatısındaki evlerinin bitişiğindeki eve düzenlenen saldırıda beton parçaları ve molozlar Meral'in ailesinin evine düştü.
Saldırıda Meral'in annesi dahil 4 kadın ve 3 çocuk hayatını kaybetti, Meral de sağ bacağından ağır şekilde yaralandı.
Yaşadıkları bölge işgalcilerin "kırmızı" olarak işaretlediği noktalardan olması nedeniyle Meral, saldırıdan sonra en az 6 saat kan kaybetti ve hastaneye götürülemedi. Saatlerce acı çeken küçük Meral, sevdiklerinin yanı sıra bacağını da kaybetti.
Meral'in bakımını ise eşini de aynı saldırıda kaybeden dedesi Muhammed Şukri el-Babli üstlendi.
Sevdiklerinin gözünün önünde ölmesi ve hiçbir şey yapamamanın acizliği
Saldırı sonrasını anlatırken o kötü anları yeniden hatırlayan dede Muhammed, "Havada sürekli savaş uçakları, evin etrafında da tanklar olduğu için evden dışarı çıkamadık. Meral'in bacağı parçalanmıştı. Saldırı akşam 20.00 civarında oldu ve sabah 07:00'ye kadar öylece evde kaldık. Bu kız çocuğu onca saat kan kaybetti." dedi.
En azından kanamayı durdurmak için El-Avde Hastanesini aradıklarını kaydeden Muhammed, yaşadığı çaresizliği şu sözlerle anlattı:
"Bize bacağını bir tahta parçasına bağlayın dediler. Çok zor bir durumdu. Hayatta en değer verdiğin insan ölüyor ve sen onun için bir şey yapamıyorsun. İlk yardımı yapmaktan bile acizsin."
Bacağı ampüte edilmesin diye hastane hastane gezdiler
Sabah olduğunda Meral'i Avde Hastanesine götürdüklerini, oradan Aksa Şehitleri Hastanesine sevk edildiğini kaydeden dede Muhammed, sonrasındaki sürece dair şunları söyledi:
"Aksa Şehitleri Hastanesinde bize '6 saat beklememiş olsaydı bacağını kurtarırdık, 6 saat geçmiş, bütün damarlar, sinirler harap olmuş, artık bir şey yapamayız' dediler. Bacağını ampüte edecekler korkusuyla hastaneden çıktık.
Belki bacağını orada kurtarırız diye Ürdün (sahra) Hastanesine gittik. Orada da ampüte gerektiğini söylediler. Sonra Amerikan Hastanesine gittik. Orada bize, iki seçeneğiniz var, ya bacağından olur ya canından dediler."
Doktorların önüne iki "zor" seçenek koymasıyla ne yapacağını bilemediğini ifade eden Muhammed, "Torunumun tek bacaklı kalacağını hiç düşünmemiştim. Aklımı kaybedecek gibiydim. Onu o şekilde gözlerimin önüne getiremiyordum. Ama yapacak bir şey yok, Allah'ın takdiri böyleymiş. Bacağı ampüte edildi." dedi.
Meral'in sıcak aile ortamına ve protez bacağa ihtiyacı var
Şu an kimsesi olmadığı için Meral'in her türlü hizmetini yapan tek kişinin kendisi olduğunu söyleyen dede, torununun Gazze dışına çıkmasını ve protez bacağa kavuşmasını istediğini dile getirdi.
Meral'in babasının Belçika'da çalıştığını aktaran Muhammed, "Meral, sürekli aile ortamını arıyor. Sürekli komşuların kızlarının yanına gidiyor, çünkü onların aileleri var. Babasının yanında aile ortamını yaşayabilir. Oraya gitsin, tedavisi yapılsın, bacak takılsın. Eski hayatına geri dönsün istiyorum." ifadelerini kullandı.
Koltuk değnekleriyle oynamak zorunda kaldığını söyleyen küçük Meral de protez bacak ve arkadaşlarıyla yeniden koşup oynamak istediğini belirtti.