A
Admin
Yönetici
Yönetici
Dünya, Gazze’deki soykırıma yönelik tek tek adımlar atmaya başladı.
Filistin’i tanıyacağını açıklayan ülkeler artıyor.
İsrailli bakanları ülkelerine almayacağını açıklayanlar artıyor.
Batı medyası da yapılanları görüyor artık.
İsrail içinde de soykırıma yönelik sesler çıkmaya başladı.
Çocukların açlığına ve yardım beklerken bombalanmasına tepkiler artıyor.
Yani İsrail için yolun sonu görünmeye başladı. İsrail ise son çırpınışlarında.
“Düşmanların dostumdur” deyip Güney Kıbrıs’a yanaşıyor.
Bölgede yeni huzursuzluklar ve istikrarsızlaştırma çabaları ile dikkatleri dağıtma peşinde.
Dünya, Avrupa’nın gözleri önünde yapılan Bosna’daki soykırımı iş işten geçtikten sonra kabul etmişti.
Ama suçlular cezalandırıldı ve Avrupa tarihine kara leke olarak yazıldı.
İsrail’in soykırımını da herkes görüyor artık.
Ve dur deme zamanı geldi de geçiyor bile.
O yardım beklerken bombalanan çocukları görüp de buna ses çıkarmamak sadece vicdansızlık değil insanlık dışı bir şey.
Dünya dönüyor sen ne dersen de Netanyahu.
Ve artık vicdanlı tepkilerle yolun sonu görünüyor...
Depremi depremle hatırlamak
Rusya’daki deprem sonrası yine depremi hatırladık.
Bunun İstanbul ve Marmara’yı etkileyip etkilemeyeceği tartışılıyor. Uzun uzun tsunami ve sonuçları tartışılıyor.
İstanbul’un kıyılarının olası depremde nasıl etkilenebileceğine yönelik senaryolar ortaya koyuluyor.
Bu yazıyı okurken “Depreme gerçekten hazır mıyız?” diye bir düşünün.
İstanbul’da oturanlardan “hayır” yanıtları gelecektir.
Özellikle o dar sokaklarda ve depreme dayanıksız evlerde oturanların eylem planlarını gözden geçirmesi lazım.
Evleri depreme dayanıklı olmayanların tüm olasılıklara yönelik kentsel dönüşümü başlatmaları gerekiyor.
Güneşi görememek
“Öyle bir yangındı ki gökyüzündeki güneşi bile görmek mümkün değildi.”
Bu sözleri geçtiğimiz yıllarda memleketim Manavgat’taki yangın sırasında bir arkadaşım söylemişti.
İklim değişikliği, sıcaklar, insan hataları ve bilerek yakanlar nedeniyle Türkiye yangınlı günler yaşıyor.
Geçen ay yangınlara dikkat diyerek uyarılarda bulunmuştum.
Anız yakanlar, ateş yakanlar, kırık cam şişelerini ormanlarda bırakanlar, izmaritlerini araba giderken yola atanlar...
Bunları daha çok sayabiliriz.
Bir de isteyerek bilerek ülkesini yakanlar var. Gözaltına alınanlar var.
Hatta arkasından FETÖ bile çıktı.
Böyle dönemlerde cezaların artırılması hep tartışılır.
İnsanlara yangınları çıkararak güneşi göstermeyenlerin de güneşi görmeyi özleyecek cezalar alması gerekiyor sanki...
Bakıp da görmediklerim
■ ABD Başkanı Trump’ın Gazze için teşekkür beklemesi
■ İsrail Başbakanı Netanyahu’nun Nobel Barış Ödülü hayali ve beklentisi
■ Farklı kanallarda hep aynı kişilere hep aynı soruların sorulması ve verilen aynı yanıtlar
■ Terörsüz Türkiye’ye destek için sürekli şartlar öne sürenler
■ Televizyonlara çıkan yorumcuların sadece kendi söylediklerini doğru sanması ve en küçük fikir ayrılığını büyüterek sert tartışmalar yapmaya çalışması
■ Toplumda artan narsistler ve yaptıkları
■ Sadece işi düşünce arayanlar ve vefayı semt ismi olarak görenler
Filistin’i tanıyacağını açıklayan ülkeler artıyor.
İsrailli bakanları ülkelerine almayacağını açıklayanlar artıyor.
Batı medyası da yapılanları görüyor artık.
İsrail içinde de soykırıma yönelik sesler çıkmaya başladı.
Çocukların açlığına ve yardım beklerken bombalanmasına tepkiler artıyor.
Yani İsrail için yolun sonu görünmeye başladı. İsrail ise son çırpınışlarında.
“Düşmanların dostumdur” deyip Güney Kıbrıs’a yanaşıyor.
Bölgede yeni huzursuzluklar ve istikrarsızlaştırma çabaları ile dikkatleri dağıtma peşinde.
Dünya, Avrupa’nın gözleri önünde yapılan Bosna’daki soykırımı iş işten geçtikten sonra kabul etmişti.
Ama suçlular cezalandırıldı ve Avrupa tarihine kara leke olarak yazıldı.
İsrail’in soykırımını da herkes görüyor artık.
Ve dur deme zamanı geldi de geçiyor bile.
O yardım beklerken bombalanan çocukları görüp de buna ses çıkarmamak sadece vicdansızlık değil insanlık dışı bir şey.
Dünya dönüyor sen ne dersen de Netanyahu.
Ve artık vicdanlı tepkilerle yolun sonu görünüyor...
Depremi depremle hatırlamak
Rusya’daki deprem sonrası yine depremi hatırladık.
Bunun İstanbul ve Marmara’yı etkileyip etkilemeyeceği tartışılıyor. Uzun uzun tsunami ve sonuçları tartışılıyor.
İstanbul’un kıyılarının olası depremde nasıl etkilenebileceğine yönelik senaryolar ortaya koyuluyor.
Bu yazıyı okurken “Depreme gerçekten hazır mıyız?” diye bir düşünün.
İstanbul’da oturanlardan “hayır” yanıtları gelecektir.
Özellikle o dar sokaklarda ve depreme dayanıksız evlerde oturanların eylem planlarını gözden geçirmesi lazım.
Evleri depreme dayanıklı olmayanların tüm olasılıklara yönelik kentsel dönüşümü başlatmaları gerekiyor.
Güneşi görememek
“Öyle bir yangındı ki gökyüzündeki güneşi bile görmek mümkün değildi.”
Bu sözleri geçtiğimiz yıllarda memleketim Manavgat’taki yangın sırasında bir arkadaşım söylemişti.
İklim değişikliği, sıcaklar, insan hataları ve bilerek yakanlar nedeniyle Türkiye yangınlı günler yaşıyor.
Geçen ay yangınlara dikkat diyerek uyarılarda bulunmuştum.
Anız yakanlar, ateş yakanlar, kırık cam şişelerini ormanlarda bırakanlar, izmaritlerini araba giderken yola atanlar...
Bunları daha çok sayabiliriz.
Bir de isteyerek bilerek ülkesini yakanlar var. Gözaltına alınanlar var.
Hatta arkasından FETÖ bile çıktı.
Böyle dönemlerde cezaların artırılması hep tartışılır.
İnsanlara yangınları çıkararak güneşi göstermeyenlerin de güneşi görmeyi özleyecek cezalar alması gerekiyor sanki...
Bakıp da görmediklerim
■ ABD Başkanı Trump’ın Gazze için teşekkür beklemesi
■ İsrail Başbakanı Netanyahu’nun Nobel Barış Ödülü hayali ve beklentisi
■ Farklı kanallarda hep aynı kişilere hep aynı soruların sorulması ve verilen aynı yanıtlar
■ Terörsüz Türkiye’ye destek için sürekli şartlar öne sürenler
■ Televizyonlara çıkan yorumcuların sadece kendi söylediklerini doğru sanması ve en küçük fikir ayrılığını büyüterek sert tartışmalar yapmaya çalışması
■ Toplumda artan narsistler ve yaptıkları
■ Sadece işi düşünce arayanlar ve vefayı semt ismi olarak görenler