“SOSYALLEŞMEK İSTİYORDUM AMA “ENGELLEDİLER”

  • Konbuyu başlatan Admin
  • Başlangıç tarihi
A

Admin

Yönetici
Yönetici
Milli Eğitim Bakanlığı’na bağlı olarak özel eğitime ihtiyaç duyan bireylere hizmet veren Düzce Rehberlik Araştırma Merkezi’nin engelli ve özel eğitim desteği ihtiyacı olan bir bireyi bu haktan mahrum ettiği iddia edildi. Fiziksel ve zihinsel rahatsızlıkları nedeniyle hayatı dört duvar arasında geçen ve eğitimle sosyalleşmek isteyen 25 yaşındaki Merve Bayram, başvuru yaptığı RAM’dan aldığı olumsuz raporla büyük hayat kırıklığına uğradığını ifade etti. Abla Rabia Bayram ise annesinin kanser hastası, 2 ablasının daha engelli olduğunu belirterek, “RAM’da kötü bir muameleye maruz kaldık. Kardeşim için bütün yasal haklarımızı kullanacağız.” dedi. Doğuştan veya çeşitli nedenlerden dolayı gelişim geriliği yaşayan özel eğitime ihtiyaç duyan bireylerin değerlendirilip, eğitim verildiği Düzce Rehberlik Araştırma Merkezi’nin 25 yaşındaki özel birey Merve Bayram’a ‘Eğitime ihtiyacı gerek yoktur.’ raporu verdiği öne sürüldü. Konu hakkında konuşan abla Rabia Bayram, hafif MR, CP, operaskolyoz, konuşma bozukluğu, hafif zihinsel yetersizlik, dil ve konuşma güçlüğü, bedensel yetersizlik şikayetleri olan kardeşinin eğitim hakkı için mücadele ettiğini anlattı. Aile olarak geçtiğimiz yıl Ağrı’dan Düzce’ye taşındıklarını anlatan abla Bayram, “Kardeşim Merve’nin Ağrı’da aldığı özel eğitimi Düzce’de de alması için Rehberlik Araştırma Merkezi (RAM)’a başvurduk. Ancak ağır engelli olmasına ve destek almadan hayatına devam edememesine rağmen RAM’dan “Eğitime ihtiyacı yoktur” raporu verildi. Ayrıca RAM’da çok yakışıksız bir muameleye maruz kaldık.” dedi. “BABAM KURULA ÇAĞRILMADI, RAPORUN NEYE GÖRE VERİLDİĞİNİ BİLMİYORUZ” RAM’dan Merve Bayram’a rapor verilirken uygulanması gereken resmi prosedürlerin de yerine getirilmediğini iddia eden abla Rabia Bayram, şöyle devam etti: “Rapor verilirken yasal vasisi olan babamız kurula çağrılmadı. Raporun neye göre verildiğini bilmiyoruz. Rapora itiraz etmek için babam ile birlikte itiraz dilekçesi yazarak RAM’a gittik. Orada dilekçemizi kabul etmediler ve kurumda yeniden dilekçe yazmamızı istediler. İtirazımızı detaylı şekilde dile getirdiğimiz dilekçemiz yerine kurumda daha kısa bir dilekçe yazmamız istendi. Ayrıca çıkan raporu babamın imzalamasını istediler. Babam bulunmadığı kurulda rapora imza atmayacağını belirtmesine rağmen imzalaması için zorladılar. Babam da toplantıda bulunmadığını belirten şerh koyacağını söyledi. Bu defa da şerh koymasına müsaade etmediler. İtirazlarımız sonuç verdi. Ama gördüğümüz muamele çok kötüydü.” “TIBBİ RAPORU VARKEN, AİLE VE BİREYLE GÖRÜŞMEDEN, ‘BU BİREYİN DESTEĞE İHTİYACI VARDIR YA DA YOKTUR’ DİYEMEZSİNİZ” Kardeşi Merve’nin yüzde 91 ağır engelli raporu olduğunu belirten Rabia Bayram, “Zihinsel yetersizliği, fiziksel yetersizliği, birden fazla fiziksel yetersizliği var. Merve’de hafif mental yetersizlik, aynı zamanda skolyoz, ayağında eşitsizlik var. Yani inanılmaz bir literatür gibi size ifade edebilirim. Ama bugün Merve’yi gören her 100 kişiden 100’ü de Merve’nin desteğe ihtiyacı var olduğunu anlar: Sağlık raporu da bunu söylüyor. Bu kararda, tıbbi raporu varken onun beraberinde ailenin yaşadıkları, çocuğun yaşadıkları girilmeden, “Bu bireyin desteğe ihtiyacı vardır ya da yoktur.” diyemezsiniz.” dedi. “KARDEŞİMİN HAKKINI BÜTÜN MECRALARDA ARAYACAĞIM” Rabia Bayram, ayrıca kardeşinin eğitim hakkını savunmak için kanunların el verdiği yasal haklarına yeniden kavuşmasını sağlamak için yasal bütün yolları deneyeceğini vurguladı. “BEN SOSYALLEŞMEK İSTİYORDUM AMA RAPOR İLE BU ENGELLENDİ” 25 yaşındaki özel birey Merve Bayram ise toplumda özel birey olarak yaşadıklarını anlatarak Ağrı’dan 1 yıl önce Düzce’ye geldiklerini, burada ise özel durumundan dolayı arkadaşları olmadığını sosyalleşmek için rapora ihtiyacı olduğunu belirtti. Merve Bayram şöyle konuştu: “Ağrı’dan 1 yıl önce Düzce’ye geldik. Ailemin durumu için geldik. Ağrı’da eğitim alıyordum. Buraya gelince eğitimime devam etmek istedim. Ama RAM’dan rapor çıkmadı. Ben sosyalleşmek için rapor istiyordum. Babam yaşlı ablalarım çalışıyor. Diğer ablalarım ise benimle aynı durumda. Ben onlara yük olmadan okuluma gidip, arkadaşlarımla sosyalleşmek istiyordum. Ama olmadı. Alışveriş yaparken kart kullanıyorum. Para ile alışveriş yapamıyorum. Çünkü paraları tanımıyorum.”
 
Geri
Üst