A
Admin
Yönetici
Yönetici
Sırrı Süreyya Önder’in ardından iyi ya da kötü her ne düşünüyorsam, herkes gibi hemen yazmak istemedim. Böyle olmasının nedeni korktuğum veya çekindiğim için asla değil. Bilhassa çok önemli insanlar taifesinden hiç saymadım kendimi. Herkesi geçmek, herkesi geride bırakmak gibi bir derdim ve dersim olmadı hayat yolunda. Ne ki, hiç bir zaman da onun bunun huzurunda eğri durmadım, boyun kesmedim; ve katiyen inandığım doğruyu söylemekten geri durmadım. Derviş makamındaydım ve bir dervişi nasıl uğurlamak gerektiğinin bütün iyiniyetlimle farkındaydım. Yazmadım hemen…çünkü öldüğü günlerde yaratılan düşük düşünce düzeyinin çıkardığı gürültünün içinde olmak istemedim. Kalemi derhal elime almadım…almadım çünkü vicdan sahibi insanların ardından söylenecek her şeyin insanın vicdanında demlenmesi gerektiği inancındaydım. Başkaları gibi yazmadım çünkü herkes gibi “herkesleşmek” istemedim ben! Varlığına saygı duyduğum o güzel insanın, sevenlerinin yasını sessizce yaşamasına zaman tanımak istedim. İşte şimdi içimden geçenleri (eğer bana denebilirse), aydın sorumluluğu, namus ve vicdan genişliğince yazıyorum: Kim ne derse desin, biz senin yüreğini ziyadesiyle bilenlerdeniz. Özün huzura varsın, barışa adanmış ömrün, sonsuz yurdunda sonsuza kadar sürsün. Uğur ola Sırrı Süreyya Önder.