A
Admin
Yönetici
Yönetici
Erman’ım bu hafta sana anlatacağım meseleler çok birikti… Oturulan koltuklar, sergilenecek egolar ya da yürütülecek hesaplaşmalardan mı başlasam bilemedim… Bu şehirde ne acıdır ki bazıları için ölüm bile bir hesaplaşma vesilesi olabiliyor. Birileri “ilahi adalet yerini buldu” diyecek kadar merhametten uzaklaştı. Kim olduğunu merak ediyor musun? Hani Aydın’ın kirli para kasası var ya… Sen anladın, biliyorum. Bakalım yine “o benim” diye açıklama yapma cesaretinde bulunabilecek mi? İlahi adaletin ne olduğunu, kim için ne zaman nasıl tecelli edeceğini hiçbir faninin bilemeyeceğini hatırlatmak istiyorum. … Sergilenen egolara gelirsek… Vefat eden üyeleri için SMS atanlar, senin ardından bunu yapmamışlar. Bu kibir ile kente nasıl katkı sunacaklar? Hani sen hep derdin ya “Aydın, adına yakışmayan karanlık bir dönemden geçiyor, koltuklar gönüllere değil çıkar hesaplarına kurulu” Merhametsizlikle, kibirle, hesapla değil; insanlıkla, vicdanla hatırlanmak isteyen varsa daha fazla geç kalmadan aynaya baksın. Bu şehirde değerler anlık; kibir ise kalıcı… Erman’ım ben onlara aslında teşekkür ediyorum. Çünkü sana ölümü yakıştıramadıkları ve seni hala yaşatmaya devam ettikleri için. Unutmayın ki koltuklar gelip geçici, vicdanlar kalıcıdır. Senin sesinden, senin yüreğinden, senin kaleminden cevap vermek istiyorum. Yahu bir insanın gidişine bile tahammül edemeyenler, onun hayattayken ne kadar doğru olduğunu en iyi bilenlerdir. … Erman’ım senden bana miras kalan kalemin ucunu sivrilttim. Seni yaşatmaya, adını onurlandırmaya devam edeceğim, dostlarınla birlikte… Sözlerimi senin çok kullandığın bir cümle ile sonlandırmak istiyorum: “Lehime ve aleyhime konuşulmadığım sürece ben ölmüşümdür.” Yelis Ayaz Çetin