A
Admin
Yönetici
Yönetici
Özel günler insanlar için mutluluk kaynağı olmakla birlikte mutsuzlara, kimsesizlere, yalnızlara bu hakikati açıkça söyleyen bir haykırıcı gibidir. Bayramlar başta olmak üzere kutlamaya, hatırlamaya değer görülen tüm günler, zamanlar işte bu acı gerçeği insanların yüzüne şamar gibi çarpan zaman aralıkları olmuştur. Gençliğin, ailenin, gücün, varlığın zamanlarında yaşamaya vakit yetmeyen keyifli, mutlu, telaşlı zamanlara ev sahipliği yapan bayramlar bile yalnızlık, kimsesizlik, yaşlılık varsa geçmek bilmeyen acı ve ızdırap dolu uzun, bitimsiz vakitlere dönüşür. Sevgisizliğini, kimsesizliğini hiç çekinmeden haykırır. Zaman durur, vakit geçmez, hüzün şiddetini artırır… Sadece bayramlar değil elbette… Anneler, babalar günü gibi toplumca kabul görmüş, kutlanan günler de bayramlardan farksız değildir. Öksüzler, yetimler, ailesi olmayanlar her mecradan annesizliğini, babasızlığını, kimsesizliğini insanın kulağına haykırır. Yaş, konum, mekan önemli değildir. Hangi vakit, yaş ya da konum olursa olsun bir anneye, babaya, aileye ihtiyaç duyan insan için bu yoksunluk kalpteki kabuk tutmuş yaranın her yıl yeniden kanamaya başlaması anlamına gelir. Zaten içten içe kanayan yara, tüm bu hatırlatmalar sonucu üstteki kabuğunu atar her seferinde daha yoğun bir şekilde daha şiddetlice kan akıtmaya başlar. Sevgiler, sevilmeler bir kez daha sorgulanır. Yalnızlık yeniden saç diplerine kadar hissedilir. Artık geçmişte kalan anneler, babalar ve hatıralar bir ağıt gibi ruha çöreklenir. Acı yeniden tazelenir. Bitmez ve eskimez, zaman aşımına uğramaz hüzün ayağını sürüyerek, izini çoğaltarak giderken yara yine kabuk bağlamaya yüz tutar belki de hiç kabuk bağlamaz ama kanamaya tampon olur, kim bilir? İşte yine bir anneler günü ve annesizlerin katmerli hüzünlerine eş bir şiir gelsin Sezai Karakoç kaleminden; hüznü bir de biz katmerleştirelim… Öldü anne ve mutfaklar kilitlendi Kilerler boşaltıldı farelerce Anne gitti ve evler döndü yazlık otellere Anne gitti ve sular buruştu testilerde Artık çamaşırlar yıkansa da hep kirlidir Herkes salonda toplansa da kimse evde değildir Bir vakitler anne açarken kapıyı Şimdi kimse yok kapayacak kapıyı