A
Admin
Yönetici
Yönetici
Kimi zaman insan, kalemini kamuoyunun çok da ilgi göstermeyeceği meseleler için oynatır. Bilir ki yankı bulması kolay değildir, ama yine de yazar. Çünkü her fikir, karşılık beklemeksizin söylenmesi gereken bir vakit taşır. İşte ben de bu yazıda, bir kültür taşıyıcısı olarak içinde yaşadığımız topluma karşı duyduğum mesuliyetin sesiyle konuşuyorum. Türkiye, üzerinde yükseldiği medeniyet mirasıyla yalnızca bir kara parçası değil; düşüncenin, sanatın ve hikmetin derin damarlarında saklı duran kadim bir hafızadır. Ancak bu hafıza, yalnızca mimari kalıntılarla, müze vitrinleriyle ya da turistik anlatılarla varlığını sürdüremez. Kültür, ancak yazıyla yaşar, kitapla taşınır ve bilinçle geleceğe ulaşır. Bir dönem “1000 Temel Eser” başlığı altında başlatılan ve büyük umutlar taşıyan yayımlar, ne yazık ki yarım kalmış, zamanın içinde sessizliğe gömülmüştür. O yıllarda Tercüman gazetesi bu yarım kalmışlığı onarmaya çalışmışsa da bu çaba da sürdürülebilir olamamıştır. Bugün, bu yitik projenin yeniden ve kararlılıkla ele alınması için çağrıda bulunuyorum: Millî Eğitim Bakanlığı ile Kültür ve Turizm Bakanlığı, el ele vererek, bu defa tamamlanmak üzere yola çıkmalıdır. Günümüz gençliği, dijital dünyanın parlak ama sığ aynalarında vakit tüketirken, kitapların derinliğiyle tanışamadan büyüyor. Sosyal medya akışları, ekranlar, algoritmalar… Düşünceyi yüzeyde tutan bu çağın alışkanlıkları, gençleri kendi köklerinden uzaklaştırıyor. Eğitim sistemimiz ise, birkaç zorunlu metnin ötesine geçemeyen edebiyat öğretimiyle bu boşluğu doldurmaktan hayli uzak. Elbette Kültür ve Turizm Bakanlığı’nın yaptığı kütüphane yatırımları kıymetlidir; fakat raflarda kitap varsa da gönülde yer bulamıyorsa, tanıtım yoksa, erişim olsa da süreklilik sağlanamıyorsa, bu emekler karşılığını bulamaz. Bu nedenle yeni bir “1000 Temel Eser” projesi, yalnızca kitap basmakla sınırlı kalmamalı; bilinçli bir okuma seferberliğine dönüştürülmelidir. Bu eserler, sadece klasik metinlerle değil, çağdaş kalemlerin nitelikli ürünleriyle, dünya edebiyatından titizlikle seçilmiş çevirilerle zenginleştirilmelidir. Kitaplar devlet okullarında, köy kütüphanelerinde, gençlik merkezlerinde ve dijital mecralarda dolaşıma sokulmalıdır. Erişilebilirlik meselesi asla göz ardı edilmemeli; bu kitaplar ya ücretsiz ya da sembolik bedellerle çocukların ellerine ulaştırılmalıdır. Dijital versiyonlarla her kesime ulaşmak mümkündür; yeter ki kararlı bir irade ve sağlam bir altyapı kurulsun. Unutmayalım: Kültür kendiliğinden yaşamaz. Onu yaşatan bilinçtir, politikadır, kitaptır, kelamdır. Tankla, topla değil; fikirle, kalemle, kitapla kalıcı olunur. Eğer bu proje günü kurtarmak için değil, bir medeniyet tasavvurunun parçası olarak hayata geçirilirse; gösteriş için değil, ideal için yürütülürse, yalnızca bugüne değil, yarına da sözünü bırakacaktır. Sayın Cumhurbaşkanımızdan ve Bakan ve yardımcılarından temennim şudur: Bu toprakların sesi, yalnızca okul binalarında, müze taşlarında değil; gençlerin çantasında, zihninde ve kalbinde yankı bulmalıdır. “1000 Temel Eser” bu büyük yürüyüşün devam eden adımı olsun.