A
Admin
Yönetici
Yönetici
Maaşla çalışan bir kişisiniz. 1.5 milyar dolarlık bir ücret teklifi geliyor. Ve siz bunu kabul etmiyorsunuz. Bu hafta, 7 sülalesini kurtaracak bir serveti elinin tersi ile iten (ve muhtemelen eş, dost ve akrabayı gıcık eden) bir adamın, Andrew Tulloch’ın hikayesine bakacağız.
Ancak bu sadece onun değil, Tulloch’ın yöneticisi Mira Murati’nin de hikayesi.
Biraz başa dönüp olayı anlatayım: Biliyorsunuz Mark Zuckerberg başarıya giden yolda “kestirmeleri bulma” konusunda bir uzman. Olası rakipleri satın alarak varlığını nasıl genişlettiğine daha önce çokça değinmiştim. Şu anda ise tüm teknoloji şirketleri için yapay zekâ hem en büyük fırsatı, hem de en büyük riski ifade ediyor. Ne kadar büyük olursanız olun bu yarışta geride kalmak varoluşsal bir kriz. (Apple’ın yaşadığı sıkıntı da yine bu köşede yer bulmuştu)
Zuckerberg, birkaç ay önce OpenAI’ın eski CTO’su Mira Murati’ye bir teklifte bulundu: “Startup’ın Thinking Machines Lab’i bana sat.” Murati kabul etmedi. Aslında bu yanıtı en iyi anlayacak insan Mark olabilir, kendisi zamanın devi Yahoo’nun 2006’da Facebook için yaptığı 1 milyar dolarlık teklifi reddetmiş ve teknoloji tarihinin akışını değiştirmişti.
Ancak Zuckerberg ne yaptı? Thinking Machines’in ekibine kanca attı. 50 çalışanı olan şirketin 12’den fazla ismine teklif gitti ancak ana hedef Andrew Tulloch’tı.
6 yıl içinde bonuslarla birlikte 1.5 milyar dolara ulaşan bir ücret paketi teklif edildi. Tulloch kabul etmedi. Hiçbir takım arkadaşı da META’ya gitmedi.
Bir parantez açıp NBA tarihinin en büyük sözleşmesinin yakın zaman önce yapıldığını ve Shai Gilgeous-Alexander’ın 4 yıl için 285 milyon dolara imza attığını belirteyim. Bir “süperstar” olmak için artık aşırı atletik bir yeteneğe sahip olmanıza gerek yok. Bilgisayar başında pizza tırtıklamak da bir yol.
Nasıl büyük sporcular sadece parayla motive olmuyorsa, YZ araştırmacıları için de benzer bir durum var. META 100’den fazla OpenAI çalışanına teklif götürdü, sadece 10 tanesini ikna etmeyi başardı. Reddedenlerin ise gerekçesi şuydu: OpenAI’ın YZ hedeflerine ulaşmaya en yakın şirket olduğuna inanıyor ve emeklerinin reklam odaklı bir ürüne gitmesinden çekiniyorlar.
Hikayenin kahramanlarından Murati’ye gelelim. Kendi şirketini kurmadan önce 6 yıl CTO olarak OpenAI’da çalıştı ve aşina olduğumuz ürünlerin ortaya çıkmasında başrol oynadı. Şubat’ta Thinking Machines’i kurduğunda 20’den fazla iş arkadaşı onu takip etti.
Peki neden peşinden geldiler?
Biliyorsunuz çılgın dahi personası teknoloji yöneticiliğinde bir salgın gibi. Ancak şahane işler çıkartan bir ekip yönetmenin yegane yolu Steve Jobs gibi sağa sola kızmak değil. Murati duygusal zekası ile tanınıyor ve şirket kültüründeki egosuz hiyerarşiyi ifade etmek için en üst düzey araştırmacılar bile “Teknik Personel Üyesi” olarak listeleniyor.
Tabii bir ekipten maksimum verim almak için “alçak gönüllü” olmak yeterli değil. Onlara ilham verici bir hedef ve hikaye sunmak da kritik. Murati’nin tam olarak ne inşa ettiği, yakın zamanda şirkete 2 milyar dolar yatıran bazı yatırımcılar için bile bir sır. Ürünler ile birkaç ay içinde tanışacağımız söyleniyor.
Tulloch’a geri dönersek. 2016’da Facebook’ta çalışıyordu ve yılda 800 bin dolar kazanıyordu. O zaman çok parası olmayan OpenAI’ın çok daha düşük teklifini kabul etmemişti. Bir başka deyişle elimizde “parayı sevmeyen” tamamen idealist bir karakter yok. Ancak bugün aynı kişinin 1.5 milyarı reddetmesi bize iki şey söylüyor:
Birçok YZ araştırmacısı için etik kodlar düşündüğümüzden daha önemli.
Kıymetli hissetmek parayla doğrudan ilgili değil.
Ancak bu sadece onun değil, Tulloch’ın yöneticisi Mira Murati’nin de hikayesi.
Biraz başa dönüp olayı anlatayım: Biliyorsunuz Mark Zuckerberg başarıya giden yolda “kestirmeleri bulma” konusunda bir uzman. Olası rakipleri satın alarak varlığını nasıl genişlettiğine daha önce çokça değinmiştim. Şu anda ise tüm teknoloji şirketleri için yapay zekâ hem en büyük fırsatı, hem de en büyük riski ifade ediyor. Ne kadar büyük olursanız olun bu yarışta geride kalmak varoluşsal bir kriz. (Apple’ın yaşadığı sıkıntı da yine bu köşede yer bulmuştu)
Zuckerberg, birkaç ay önce OpenAI’ın eski CTO’su Mira Murati’ye bir teklifte bulundu: “Startup’ın Thinking Machines Lab’i bana sat.” Murati kabul etmedi. Aslında bu yanıtı en iyi anlayacak insan Mark olabilir, kendisi zamanın devi Yahoo’nun 2006’da Facebook için yaptığı 1 milyar dolarlık teklifi reddetmiş ve teknoloji tarihinin akışını değiştirmişti.
Ancak Zuckerberg ne yaptı? Thinking Machines’in ekibine kanca attı. 50 çalışanı olan şirketin 12’den fazla ismine teklif gitti ancak ana hedef Andrew Tulloch’tı.
6 yıl içinde bonuslarla birlikte 1.5 milyar dolara ulaşan bir ücret paketi teklif edildi. Tulloch kabul etmedi. Hiçbir takım arkadaşı da META’ya gitmedi.
Bir parantez açıp NBA tarihinin en büyük sözleşmesinin yakın zaman önce yapıldığını ve Shai Gilgeous-Alexander’ın 4 yıl için 285 milyon dolara imza attığını belirteyim. Bir “süperstar” olmak için artık aşırı atletik bir yeteneğe sahip olmanıza gerek yok. Bilgisayar başında pizza tırtıklamak da bir yol.
Nasıl büyük sporcular sadece parayla motive olmuyorsa, YZ araştırmacıları için de benzer bir durum var. META 100’den fazla OpenAI çalışanına teklif götürdü, sadece 10 tanesini ikna etmeyi başardı. Reddedenlerin ise gerekçesi şuydu: OpenAI’ın YZ hedeflerine ulaşmaya en yakın şirket olduğuna inanıyor ve emeklerinin reklam odaklı bir ürüne gitmesinden çekiniyorlar.
Hikayenin kahramanlarından Murati’ye gelelim. Kendi şirketini kurmadan önce 6 yıl CTO olarak OpenAI’da çalıştı ve aşina olduğumuz ürünlerin ortaya çıkmasında başrol oynadı. Şubat’ta Thinking Machines’i kurduğunda 20’den fazla iş arkadaşı onu takip etti.
Peki neden peşinden geldiler?
Biliyorsunuz çılgın dahi personası teknoloji yöneticiliğinde bir salgın gibi. Ancak şahane işler çıkartan bir ekip yönetmenin yegane yolu Steve Jobs gibi sağa sola kızmak değil. Murati duygusal zekası ile tanınıyor ve şirket kültüründeki egosuz hiyerarşiyi ifade etmek için en üst düzey araştırmacılar bile “Teknik Personel Üyesi” olarak listeleniyor.
Tabii bir ekipten maksimum verim almak için “alçak gönüllü” olmak yeterli değil. Onlara ilham verici bir hedef ve hikaye sunmak da kritik. Murati’nin tam olarak ne inşa ettiği, yakın zamanda şirkete 2 milyar dolar yatıran bazı yatırımcılar için bile bir sır. Ürünler ile birkaç ay içinde tanışacağımız söyleniyor.
Tulloch’a geri dönersek. 2016’da Facebook’ta çalışıyordu ve yılda 800 bin dolar kazanıyordu. O zaman çok parası olmayan OpenAI’ın çok daha düşük teklifini kabul etmemişti. Bir başka deyişle elimizde “parayı sevmeyen” tamamen idealist bir karakter yok. Ancak bugün aynı kişinin 1.5 milyarı reddetmesi bize iki şey söylüyor:
Birçok YZ araştırmacısı için etik kodlar düşündüğümüzden daha önemli.
Kıymetli hissetmek parayla doğrudan ilgili değil.